Kimi annaya ,bellaya ,kimi mariyaya
Kimide kızıl saçlı nataşaya yazdı
O ysa ben bir Türk yiğidiyim
Türk' e sevdalı olduğum için
Ayşem sana yazıyorum...
Ben seni kongoda ölen sevgilisini
İstanbul'da arayan teksaslı bir dişi gibi değil,
Aşk eşittir burjuva güzellerini
Diskoteklerde arayan zübbeler gibi değil,
Hele kafalarındaki kirli duyguları
Nataşa adlı rus kızında sembolleştiririp
Kızıl ruble arayanlar gibi aramıyorum Ayşem...

Ben seni; belki bir ana ceylanın
Vurulmuş yavrusuna su aradığı gibi...
Belki bir Anadolu delikanlısının
Kaçırmak için güzel Zeynep'ini
Gecenin alaca karanlığında aradığı gibi arıyorum Ayşem...

Ama muhakkak bütün iyilikleri bütün güzellikleri
Bütün özlemleri sende bulacağımı bilerek
Engin denizin kudurmuş dalgaları gibi
Önümdeki tüm engelleri aşarak
Yüce Allah'ın izniyle seni arıyorum Ayşem...

Seni kaybettiğim dünyalarda bulmak istiyorum.
O dünya; Hz. Fatih' in kılıcının altın kapması
Estergon dönüşünün gönülleri yakması
Veyahut Tuna'nın bir Itri bestesinde musiki gibi
Çağlayıp akması olabilir geçtiğim
Yıllardaki parlak aynalar geleceğimi aydınlatır
Benim bir elim geleceğin Milliyetçi Türkiye'sinde ise
Yavuz'un beyaz atının yelesindedir öbür elim...

Seni kaybettiğim ve şimdi aramaya çıktığım dünyalarda Ayşem;
Ne meyhane tezgahları ardında
Mum gibi yanıp sönen kızlarımın gözlerinin karası,
Ne yoksulluktan ve fakirlikten ölen yiğitlerimin verdiği yürek yarası,
Ne de başı kabak; yalın ayak dolaşan insanımın ciğerlerini
Hilton gecelerin de içkilerine meze yapıp yiyen kahpelerin ağız kavgası var...
Seni kaybettiğim ve şimdi aramaya çıktığım dünyalarda;
Bir Kur'an, bir Kılıç ve bir Bozurt
Üçünün ördüğü koca bir dünya koskoca bir tarih var Ayşem...

Tut ki seni karanlığın ta ötesinde bir yere hapsetsinler
Ömründe güneşi hiç görmeyeceksin;
Ama ben o güneşi yanıma aldım seni kurtarmaya geliyorum Ayşem...

Ne Sezar, ne Hitler, ne posbıyıklı Stalin, nede faresuratlı Mao;
Çözemez, çözemez, çözemez senin derdini Ayşem...
Senin derdini; batılılık delisi sömürge aydınları
Robert Koleji mezunu özgürlük budalaları
Ve kafalarını çirkin kapitalistlere satmış deve kuşlarıda çözemez...

Senin derdini Ayşem; senin gibi konuşan, senin gibi düşünen,
Senin gibi yaşayan, velhasıl kelam bizler Ülkücüler çözeriz senin derdini...
Anamın anlattığına göre;
Koca Türk Dünyası'nın küçük bir köyünde doğmuşum
Senin için doktor yada ilaç ekmek yada su ne ise
Benim için Milli Devlet, Kızıl Elma Ülküsü odur...

Sen benim için; Kırım' lı Bike, Azerbaycan' lı Aybala, Yerköy' lü Fadime
Hepiniz bizim için birsiniz.
Çünkü bizim kanunumuzda
Akvaryumlu meyhanelerde sevgilinin kömür karası gözlerine şiir yazmak yok
Biz çoktan erittik Ülkü denen nazlı gelinin duvağında
Sülün gibi kızların göz bebeğini Ayşem...

Bizim kanunumuzda geri bıraktırılmış insanımızı,
Esir milyonlarca soydaşımızı tutsaklıktan kurtarmak için,
Bu geri kalmışlığa son vermek için birlikte mücadele etmek var...

Bu; ne benim sana ağlayarak, nede dizlerine kapanarak bir yalvarışımdır...
Bu; parmakları çelikten, yürekleri Estergon demirinden,
Yüz binlerce, milyonlarca Müslüman Türk Ülkücüsü'nün
Sana durdurulmaz emridir...
Kendine dön, kendine dön Ayşem...

Şehâdet ile düşerken minareler toprağa,
Tekbir ile omuz verip kaldırdık gökyüzüne birer birer.
Ne yardan geçtik, ne serden geçtik.
Törede ne varsa inandık hak ölçülerine,
Vurduk kıstasa kırdık zincirleri
Cuma gecelerinin Yasin'leriyle sohbet eyledik.
Gidenlerin, şehitlerin ardından.
Ağladık düşmana göstermeden
Kayaların yosun tutan taraflarında,
Hıçkırıklarımızı rüzgara vermedik ki
Yadeller, namerdler duyup da sevinmesin diye.
Bir gün pusatlandık sevda mavzerini
Yaşayamadık, sevdalarımızdan vazgeçtik.
Doyasıya seyredemedik yarin hilâl kaşını,
Gözlerine bakmaktan çekindik belki de.
Lakin zifiri zindan odalarda karanlığı yaşarken,
Ak kılı çekip aldık, ak sütün içinden.
Derdimizi açtık kara gecelere, nemli duvarlara,
Ak duvarlara anlattık derdimizi
Garibim duvarlar öyle dinlediler bizi.
Niye sustular onu da bilemedik.
Sonra döndük kara gecelere , ak duvarlara
Üzüldük derdimizle üzüldü diye.
Bir gün bir seher vaktinde,
�Es-selatü hayrün min'en nevm� derken ezanlar�
Sevdaların kutsaliyetine el kaldırdık.
Af diledik âlemlerin Rabbinden.
Minberlerde dinledik, sevdaların en yücesini.
Cami duvarlarında satıldık,
Ucuzlar, soysuzlar tarafından
Hilâl gecelerinin töreleriyle avunduk her zaman.
Destur alırken Hoca Ahmet Yesevî'den,
Alparslan'a Sarı Saltuk, Kayı'dan Osman Gazi,
Şeyh Edebali, Fatih Sultan Mehmed Han Hazretlerine,
Akşemseddin'in kutsaliyetini düşünüp durduk her zaman.
Âleme nizam dedik, yaren tuttuk kendimize,
Niceleri yol dostu olmuş bize,
Sonra yine biz kaldık bu Allah'ın davasında,
Bu imân davasında, bu vatan, bu bayrak davasında,
Sonra yine biz kaldık sevdiklerimizle beraber.
Senelerce dert sofrasından bal yedik ekmeksiz.
Eğilmedik, kırıldık defalarca,
Allah'ın davasıdır dedik ve diyet istemedik.
Erkekçe öldük, yiğitçesine öldük,
İpe giderken satmadık sevdiklerimizi
Kaldırdık Hilâl Sancağını, yaşadık Bozkurt Töresini.